Flip de Beer, de logeerbeer van school, ging weer trouw mee met mama en Jurian. Thuis had Jurian zich nog wel zorgen zitten maken. Na de zomervakantie gaat hij naar groep 3. En dan is er geen Flip de Beer meer die mee kan! “Hoe moet dat dan als ik later naar het ziekenhuis moet voor een scan, of als ik weer geopereerd moet worden?” Hij begint steeds meer te beseffen dat hij elke keer voor controle terug moet. We kunnen hem ook meer dingen uitleggen, hoe moeilijk het ook blijft.
Net als de vorige keer was afdeling Pauw, de dagbehandeling afdeling van het WKZ, in het Calamiteitenhospitaal van het UMC, in de kelder. Mama legde uit dat dit een extra ziekenhuis is, wat bij rampen gebruikt wordt. Ze grapte dat Jurian zo’n ramp is voor het WKZ, dat hij daarom hierheen moest. Jurian ging er direct op door, door te zeggen dat het inderdaad een ramp is in zijn rug. Even de spanning weg lachen. Want hij zag er best tegenop om weer onder narcose te moeten. We bleven steeds rustig uitleggen dat hij beter, zonder tegenstribbelen, mee kon werken, dan zou hij ook lekkerder uit de narcose komen.
Ruim een kwartier voordat we er moesten zijn, kwamen we beneden aan. Jurian liep direct naar de speeltafel met de mooie trein. Net als de keer ervoor was hij hier helemaal vol van. Intussen kreeg hij een bed toegewezen, een verpleegster nam de dingen door met mama. Al na ruim een half uur kregen we een seintje dat Jurian al naar de scan mocht. Dat ging vlot. Jurian liep aan mama’s hand mee naar boven, hij hoefde niet op het bed te zitten. Bij de ruimte van de MRI scan moest hij nog even naar het toilet. Met traantjes in zijn ogen zei hij hierna dat hij echt niet wilde. Hij hield zijn handjes stijf over zijn mond toen hij op de tafel van de scan werd gezet. We bleven rustig tegen hem praten, de anesthesist gaf ons gelukkig dit minuutje, want toen zijn handjes weggetrokken werden, gaf hij zich er direct aan over toen het kapje over zijn mond ging. Hij ging redelijk rustig onder narcose.
Drie kwartier later kwam de verpleegster Jurian al weer halen. Hij was nog diep in slaap. Het infuus werd er direct al afgehaald, daar zou hij geen last van hebben als hij bij zou komen. In zijn slaap begon hij slijm op te hoesten, hij gaf behoorlijk terug. We bleven nog lekker bij hem tot hij zijn ogen meer open kon houden. Op zaal kwam hij al snel bij positieven. Mama kreeg al snel een dikke grijns van hem, helemaal toen hij een klein cadeautje kreeg. Hij was blij dat hij geen infuus had. Al snel liet hij weten dat hij drinken wilde. Ook kwam hij al overeind, bungelde lekker met zijn beentjes over de rand. Na een lekkere ligakoek wilde hij weer lekker bij de treintafel spelen. Dit ging super, dat vond de verpleegster ook. Ze kon geen reden verzinnen waarom we nog langer zouden moeten blijven. We hebben nog even rustig aan gedaan en zijn toen lekker naar de auto gelopen en hebben papa gebeld. Nu wachten op de brief met hierop de datum, wanneer we gebeld zouden gaan worden voor de uitslag.