We moesten er al vroeg zijn. Gelukkig was er geen file zoals begin van deze week!
Dokter Mensink kwam even na ons de afdeling op. Toen hij koffie wilde halen, zag hij ons en vroeg of wij ook wat wilden. Met de koffie en chocomelk gingen we direct mee naar binnen.
Uiteraard wilde dokter Mensink weten hoe het nu ging. Met heel gerichte vragen aan Jurian wilde dokter Mensink precies weten hoe het nu met de pijn was.
De pijn in zijn linkerbeen was zo goed als weg, maar in de rug was deze toegenomen, tenminste dat was de beleving van Jurian.
Op school wist hij af en toe niet hoe hij goed kon zitten en mocht ook soms bij de schoolassistente in haar kamer zitten.
Allerlei vragen stelde hij om wat voor een pijn het kon gaan: Oppervlakkige of stekende pijn.
Na deze vragen dacht dokter Mensink dat het weleens spierpijn zou kunnen zijn waar Jurian nu last van heeft in de rug. De zenuwpijnen zouden nu door de huidige medicijnen onderdrukt kunnen zijn. De huidige pijnstilling werkt niet op spierpijn. Deze pijn gaan we proberen te onderdrukken met 4 keer daags 500 mg paracetamol en eventueel, als dat niet werkt, er nog ibuproven bij. Wanneer de pijnen blijven, hebben we over twee weken weer telefonisch overleg. Dan zou het ook nog een pijn kunnen zijn die veroorzaakt zou kunnen worden doordat de botten in de ruggenwervel op een of andere manier over elkaar schuren door een andere houding. Dokter Mensink heeft alles weer optimaal uitgelegd, ook nog met een boek over het lichaam wat Jurian van thuis had meegenomen.
Direct na deze afspraak hadden we een gesprek met dokter van Berkenstijn. Ze had ondertussen contact gehad met dokter Schouten uit het AMC. Hieruit is gekomen dat professor Vandertop, kinderneurochirurg, het dossier van Jurian heeft bekeken. Hij wil Jurian eerst zelf zien voordat hij verdere uitspraken wil gaan doen. Binnenkort krijgen we hiervoor een uitnodiging.
Via dokter Schouten wordt ook met een arts uit België contact gezocht om zijn visie te laten geven.
De neuroloog deed weer verschillende testjes om te kunnen zien of er veranderingen merkbaar zijn.
Deze keer kon Jurian zijn linkerbeen nu wel platter op de behandeltafel krijgen zonder dat dit pijn deed. Dit was positief!
Wel vond ze dat hij met zijn linkerbeen wel moeilijker is gaan lopen. Het lijkt haar verstandig om in plaats van sportief bezig zijn bij Fitkids, nu weer naar een kinderfysiotherapeut te gaan. We zullen Annette weer bellen, zij heeft hem tot 2007 als patiënt gehad en weet zijn verleden. Zij is ook vertrouwd en hoeft alleen maar bijgepraat te worden om zo een behandelplan af te stellen.
We spreken af dat we over een week weer telefonisch contact hebben.
Op de gang zagen we de assistente Anneke nog lopen en Jurian ging haar even gedag zeggen en zijn boek over het menselijk lichaam laten zien. “Hoi lieverd! Hoe gaat het nu? Ben je bij de pijndokter geweest?” Ze is zo betrokken bij Jurian, ze hoopt dat ze hem voor maart nog een keertje zal zien op de poli, want daarna gaat ze naar het “grotemensenziekenhuis” om daar te werken.
Maar misschien kon Jurian haar daar opzoeken als hij voor een MRI scan daar weer moet zijn.
Ze vond het boek heel mooi, maar vond de bladzijde over voortplanting toch heftig op een nuchtere maag…..
Dokter Mensink kwam even na ons de afdeling op. Toen hij koffie wilde halen, zag hij ons en vroeg of wij ook wat wilden. Met de koffie en chocomelk gingen we direct mee naar binnen.
Uiteraard wilde dokter Mensink weten hoe het nu ging. Met heel gerichte vragen aan Jurian wilde dokter Mensink precies weten hoe het nu met de pijn was.
De pijn in zijn linkerbeen was zo goed als weg, maar in de rug was deze toegenomen, tenminste dat was de beleving van Jurian.
Op school wist hij af en toe niet hoe hij goed kon zitten en mocht ook soms bij de schoolassistente in haar kamer zitten.
Allerlei vragen stelde hij om wat voor een pijn het kon gaan: Oppervlakkige of stekende pijn.
Na deze vragen dacht dokter Mensink dat het weleens spierpijn zou kunnen zijn waar Jurian nu last van heeft in de rug. De zenuwpijnen zouden nu door de huidige medicijnen onderdrukt kunnen zijn. De huidige pijnstilling werkt niet op spierpijn. Deze pijn gaan we proberen te onderdrukken met 4 keer daags 500 mg paracetamol en eventueel, als dat niet werkt, er nog ibuproven bij. Wanneer de pijnen blijven, hebben we over twee weken weer telefonisch overleg. Dan zou het ook nog een pijn kunnen zijn die veroorzaakt zou kunnen worden doordat de botten in de ruggenwervel op een of andere manier over elkaar schuren door een andere houding. Dokter Mensink heeft alles weer optimaal uitgelegd, ook nog met een boek over het lichaam wat Jurian van thuis had meegenomen.
Direct na deze afspraak hadden we een gesprek met dokter van Berkenstijn. Ze had ondertussen contact gehad met dokter Schouten uit het AMC. Hieruit is gekomen dat professor Vandertop, kinderneurochirurg, het dossier van Jurian heeft bekeken. Hij wil Jurian eerst zelf zien voordat hij verdere uitspraken wil gaan doen. Binnenkort krijgen we hiervoor een uitnodiging.
Via dokter Schouten wordt ook met een arts uit België contact gezocht om zijn visie te laten geven.
De neuroloog deed weer verschillende testjes om te kunnen zien of er veranderingen merkbaar zijn.
Deze keer kon Jurian zijn linkerbeen nu wel platter op de behandeltafel krijgen zonder dat dit pijn deed. Dit was positief!
Wel vond ze dat hij met zijn linkerbeen wel moeilijker is gaan lopen. Het lijkt haar verstandig om in plaats van sportief bezig zijn bij Fitkids, nu weer naar een kinderfysiotherapeut te gaan. We zullen Annette weer bellen, zij heeft hem tot 2007 als patiënt gehad en weet zijn verleden. Zij is ook vertrouwd en hoeft alleen maar bijgepraat te worden om zo een behandelplan af te stellen.
We spreken af dat we over een week weer telefonisch contact hebben.
Op de gang zagen we de assistente Anneke nog lopen en Jurian ging haar even gedag zeggen en zijn boek over het menselijk lichaam laten zien. “Hoi lieverd! Hoe gaat het nu? Ben je bij de pijndokter geweest?” Ze is zo betrokken bij Jurian, ze hoopt dat ze hem voor maart nog een keertje zal zien op de poli, want daarna gaat ze naar het “grotemensenziekenhuis” om daar te werken.
Maar misschien kon Jurian haar daar opzoeken als hij voor een MRI scan daar weer moet zijn.
Ze vond het boek heel mooi, maar vond de bladzijde over voortplanting toch heftig op een nuchtere maag…..