Jurian werkte zeer goed mee een de gehoortest en op zijn gehoor was niets aan te merken. Dokter Dunnebier vond het niet nodig om direct over een jaar opnieuw te testen, tenzij we zelf veranderingen hierin zagen. Binnen een paar minuten waren we klaar. Bij de balie van de neurologie heeft Diana gevraagd wanneer we de uitslag van de scan konden verwachten. Direct kregen we te horen dat we op de lijst van dokter Berkestijn stonden om eind van de middag/begin van de avond gebeld te worden. Samen met Jurian zijn we nog even naar afdeling Dolfijn gelopen om te kijken of Maaike er nu wel was. Ze vond het een hele verrassing om Jurian te zien. Ze zei dat ze het jammer vond dat ze er niet was toen Jurian op de afdeling lag voor de scan. Zuster Suzanne kwam er ook nog even gezellig bij staan. Ze vonden dat Jurian er goed uit zag! Onderweg naar huis fluisterde Jurian dat hij heel erg verliefd was op Maaike, maar hij ging haar echt geen kusjes geven hoor!
Na zijn zwemles, toen we net thuiskwamen, belde dokter Berkestijn ons over de uitslag van de MRI scan. Eerst vroeg ze hoe het momenteel met hem ging en welke onderzoeken er laatst gedaan waren. Zij vond het niet verstandig om de jaarlijkse gehoortest uit te stellen. Op de scan was niets in zijn hoofd te zien, de rug zag er ook goed uit, maar… er was een flinke neurofibroom voor de wervelkolom gezien, die flink gegroeid was. Ze zei dat het hier om centimeters groei ging ten opzichte van de vorige scan! Een flinke dreun. Hier hadden we niet op gerekend. Vervolgens zei dokter Berkestijn dat ze morgenochtend overleg had met de radiologen en ook met de chirurg. Ze kon het bestand nu niet goed openen. We spraken af dat ze ons de dag erna na het middaguur zou bellen.