Droomwensvervulling van Jurian door stichting Doe een Wens.
Naar Curaçao toe!
Het enige waar we voor moesten zorgen was, dat we met gepakte koffers op tijd moesten klaar staan die zaterdagochtend. Ingrid, van de Doe-een-Wens-stichting, nam nog een aantal dingen met ons door om te checken of we niets vergeten waren. De grote taxi liet gelukkig niet lang op zich wachten. Alle koffers achterin, wij in de luxe stoelen, daar gingen we, vrolijk uitgezwaaid door Ingrid en buurtjes. Het drong tot ons door dat onze bijzondere reis begonnen was!
We voelden de gezonde spanning van een lange reis. Op Schiphol werden we buiten al door een Airport-caddy, Jeroen, opgewacht. Hij hielp ons bij het inchecken, reed met de jongens in een electro karretje over de luchthaven. We werden snel langs de douane gebracht, maakten al kennis met de bemanning en mochten als eerste het vliegtuig in. Jurian gaf een stewardess de enveloppe van Doe-een-Wens, waarin stond dat er op deze vlucht een bijzonder Wenskind aanwezig zou zijn. Het duurde niet lang meer of we reden op de startbaan. Jurian was druk in de weer met zijn radiootje en was helemaal verrukt toen hij voelde dat het vliegtuig opsteeg. Hij maakte spontane jubelgeluidjes. De vlucht was lang, maar de jongens genoten volop. We kregen extra aandacht van de stewardessen. Toen we boven de oceaan vlogen, mochten Harm, Ruben, Marvin en Jurian mee naar de cockpit, wat tegenwoordig een hele uitzondering is! Ze keken hun ogen uit en Jurian wilde van alles weten.
We hebben ook nog een tussenlanding op Sint Maarten gemaakt, we mochten er niet uit, maar konden door de openstaande deur wel de tropische warmte voelen. Ruim een uur later kwamen we op Curaçao aan. Bij de douane werden we door een medewerkster van de luchthaven opgewacht. Ze hielp ons met de koffers en zei dat buiten de vrijwilligsters van Doe-een-Wens ons stonden op te wachten. De warmte viel als een deken over ons heen. Karin en Christa, die al jaren op Curaçao wonen, verwelkomden ons. Het werd al aardig donker als we over het eiland rijden. We werden naar een resort gebracht. Hier zullen we de rest van de week verblijven, het is een luxe bungalow. De andere ochtend zien we dat we uitzicht op zee hebben, we zijn blij met de airco’s op de slaapkamers. De hele week zijn we vrij om te gaan en te staan waar we maar willen. De eerste dag zijn de jongens het zwembad bijna niet uit te krijgen. Wat een mooi park, met al die bloemenpracht! Blauwe luchten, heerlijke warmte. We hebben een auto gehuurd om het eiland te verkennen, hebben de grote verschillen van het landschap gezien, ruig in het noorden, witte stranden in het zuiden. We hebben Willemstad bezocht, met zijn mooie, gekleurde huizen en winkels, hebben over de beroemde pontjesbrug gelopen, heerlijk gewinkeld. We hebben gesnorkeld, gewandeld, gezwommen, en vooral genoten van de natuur, de mensen, het eten. Op donderdag werden we al vroeg opgehaald door Karin en Christa: Jurian zijn wensdag was aangebroken! Met twee auto’s reden we naar de Dolphin Academy. We werden hartelijk welkom geheten en kregen door middel van een video uitleg over het zwemmen met dolfijnen. Toen werd ons duidelijk dat niet alleen Jurian, maar we met z’n vijven mochten gaan zwemmen! Daarom moesten we dus allemaal zwemkleding aan! Jurian had nog tijdens de zwemflippers aantrekken, een gesprek met een fysiotherapeute, om te kijken of er echt geen belemmeringen zouden zijn voor hem. We gingen met z’n allen het zeewater in en kregen van trainster Zenzi uitleg. Om de beurt mochten we spelen met de dolfijnen. Er waren drie dolfijnen bij ons: Annie, die gelijk een click met Jurian had, Teresa en haar jong Kayena. We moesten rustig rondzwemmen, terwijl we voortdurend de dolfijnen moesten blijven aaien. Wat een ervaring! Kayena zat af en toe Ruben uit te dagen door in zijn buik te porren. We hebben bijna een uur met ze gezwommen en allerlei spelletjes gedaan met ze. Van spetteren tot rond draaien, de dolfijnen laten “zingen” en je tussen twee dolfijnen laten voortrekken met veel gespetter! Jurian mocht “hand-vin”schudden met Annie, ze bleef de hele tijd bij hem. Het was zo mooi om mee te maken en te beleven. Er is door een medewerkster van de Academy gefilmd en er zijn veel foto’s gemaakt, om zo thuis alles weer te kunnen herbeleven. De rest van de middag hebben we rondgekeken, we konden naar een robbenshow, natuurlijk naar de dolfijnenshow. Zo veel mooier dan in Harderwijk, ook omdat dit in de buitenlucht is, met de zee op de achtergrond. Het was FANTASTISCH! Deze herinnering kan nooit meer worden afgenomen.
De laatste dagen hebben we rustig aan gedaan. Jurian werd op de laatste dag alsmaar stiller, bleef steeds op het balkon naar de zee kijken. Het drong tot hem door dat de droomvakantie ten einde liep. Hij had het er erg moeilijk mee, hij moest huilen en wilde naar “zijn dolfijn Annie” toe.
We gingen naar het vliegveld met heel veel mooie herinneringen. Ook nu werden we supersnel door alle controles heengeleid, mochten ook nu weer als eerste het vliegtuig in. De bemanning van de KLM had een verrassing voor ons: we mochten naar de zeer luxe business class! Super geregeld dus. Wij hadden dan ook helemaal geen hinder van de vertraging die avond door een technisch mankement. Het mindere was dat we allemaal om 23.00 uur te horen kregen dat de vlucht die nacht niet ging. We moesten in een hotel overnachten, ook nu werden we super geholpen door onze KLM hostess, Marly. Ze had de eerste taxi voor ons geregeld en ook een hotel waar we een familie kamer kregen. Onverwachts een dagje langer op Curaçao dus. Door de goede zorgen van al die lieve mensen zijn we uiteindelijk moe, gelukkig, vol mooie herinneringen een dag later op Schiphol geland.
Onze dank voor al de mensen van stichting Doe-een-Wens die ons een onbezorgde week gunden!