Vreugde en verdriet lopen dwars door elkaar heen, vandaag is niet alleen Harm jarig, maar hoort Jurian ook of hij voor school geslaagd is. Raar dat Jurian dan niet thuis is om het te vieren, dus gingen Harm en ik met taarten naar het ziekenhuis toe. Ouders die op zijn zaal waren, kregen ook lekker taart. Harm moest die dag verplicht met een knipperende button met 50 erop rondlopen. Hij werd hierdoor steeds gefeliciteerd.
Deze dag was echt een dag van wachten en nog eens wachten. Het duurde lang voor de waardes van het bloed bekend waren, de zaalarts liet lang op zich wachten. We hoorden verder niets….
En Jurian kon elk moment gebeld worden door zijn mentor! Ze belde tijdens het bloeddruk meten, dat ging dus voor geen meter. Jurian is geslaagd! Met mooie cijfers: 2 maal een 8 en de rest allemaal een 7.
Sophie, de pedagogisch medewerkster van het PMC, was maandag al bij Jurian om het hoekje wezen kijken hoe het met hem ging. Nu stond ze er ook opeens en was super blij dat Jurian geslaagd was. Samen gingen ze taart halen, want die stonden nu op de koffiekamer van de verpleging. Ze hebben gezellig op zijn bed gezeten en maakten de grootste lol. Intussen wilde Jurian graag naar huis en gaf dit steeds aan, de verpleegster zou het met de zaalarts bespreken. Na heel lang wachten kwam hij langs. De ontstekingswaardes gingen flink naar beneden, maar eigenlijk wilden ze hem nog een nacht houden voor de controles. Sinds deze dag moet hij minimaal 3,5 liter vocht binnen krijgen. Dus als hij van het infuus af zou gaan, moet hij zelf heel veel drinken. Dat was voor hem geen probleem, hij wilde naar huis, zijn vader was jarig, hij was geslaagd…Desnoods zouden we hem de andere ochtend weer naar de afdeling brengen. De zaalarts zou vragen of de DML arts Houwen langs zou komen, hij moest het bepalen.
En hij mocht naar huis! Onder voorwaarde dat hij dus veel zou drinken en vrijdag bloed moest laten prikken in het WKZ en volgende week donderdag voor controle op de poli moest komen. Dat was natuurlijk geen probleem, wel vroegen we of het bloedprikken ook in het AMC mocht, omdat hij daar vrijdag toch moest zijn. Nee helaas, dat werd op en neer rijden.
Maar hij mocht naar huis, boven de opblaas “AbraHarm” hing de vlag voor hem uit, thuis hebben we lekker pizza’s laten aanrukken en hadden een rustig avondje. Jurian was blij dat hij weer in zijn eigen bed kon liggen.