We gingen weer gezellig met de bus naar het WKZ, de rolstoel mee. De gehoortest was weer zo klaar. Dokter Speleman had de laatste vier testen naast elkaar gelegd. Was er de vorige keer aan de ene kant een vermindering bij de lage tonen, nu was er een minimale vermindering aan de andere kant bij de hoge tonen. Geen rare ontwikkelingen verder, dus de volgende gehoortest weer over een maand of drie.
In de herfstvakantie, toen we lekker een weekje in Frankrijk bij onze vrienden waren, hebben we mooie schoenen voor Jurian gekocht. De oude schoenen hadden onder de zool een aanpassing om de afrol beter te laten gaan. We wilden weten of dit voor deze schoenen ook nodig zou zijn. Nu was het nog niet nodig om nieuwe inlegzooltjes aan te meten, deze zijn nog goed. De schoenen die we nu gekocht hadden, hebben van zichzelf ook een betere afrol, dus Jurian mocht ze eerst zo uitproberen. We lieten dokter Jansen ook naar zijn wond kijken, hij voelde warm aan, was rood eromheen. Een revalidatie arts kwam er naar kijken. Ze raadde toch aan om toch weer met het AMC contact op te nemen. Omdat Jurian dagelijks pijnmedicatie krijgt, is het lastig om te bepalen of hij wel of geen koorts of ontsteking heeft. Zodra we thuis waren, hebben we direct weer met de assistente van dokter Bramer gebeld. Ze heeft kunnen regelen dat hij de volgende dag even tijd zou hebben.