De pijn bij Jurian is de afgelopen dagen iets minder. Hij gebruikt nog wel de tramadol extra bij de zenuwremmers, hierdoor gaat het gelukkig wat beter.
Jurian mag deze ochtend tot half 8 nog even wat eten, omdat hij voor de echo deze middag ook al nuchter moet zijn. We moesten ons 13.30 bij radiologie melden voor de echo van de buik. Gelukkig waren we op tijd weggereden aangezien we op de A28 nog even de file inreden. De echo verliep soepel, nog steeds een wonderlijk iets dat er mensen zijn die dan snappen hoe het er van binnen uitziet.
Om 14.00 uur moesten we ons weer melden bij het Princes Maxima Centrum. Tot nu toe dachten we dat het PMC op één plaats in het ziekhuis was ondergebracht. Dit bleek niet het geval te zijn. Op verschillende plaatsen in het WKZ zijn afdelingen van het PMC.
Als eerste is Jurian onderzocht door een arts van het PMC. Alles was in orde voor de opname. Hierna is Jurian opgenomen op afdeling Giraf, ook omgetoverd tot Maxima Centrum.
We hadden al verschillende keren Sophie gezien (activiteiten begeleidster van het PMC en voorheen van in het AMC). Ze liep rond met een plaat vers gebakken koekjes, fijn als je nuchter moet zijn…
Hierna kwam ze snel naar Jurian’s kamer om een spelletje met hem te doen als afleiding.
Zeer fanatiek hebben we nog even Halli Galli gespeeld. Mooi tijdverdrijf. De planning was dat Jurian om 16.00 uur naar de OK moest. Uiteindelijk gingen we rond kwart over vijf naar de operatiekamer.
Het was rustig bij de operatie kamer. Chirurg Mark Wijnen kwam Jurian als eerste begroeten. Ook kwam Jan al binnen lopen met een kannetje waar stikstof inzat. De “onderzoeker” die tijdens de ingreep zou bepalen of de biopten voldeden aan alle voorwaarden voor alle onderzoeken. Uiteraard kwam Maarten Mensink ook nog even gedag zeggen.
Harm ging mee naar de operatie kamer, ondanks de situatie was het gezellig. Jurian ging weer zeer ontspannen slapen. Volledig vertrouwen is alles wat komen ging.
We hadden nu even de tijd om te eten. Na het eten zijn wij naar Jurian’s kamer terug gegaan om te wachten.
Om 18.30 kwam dokter Wijnen nog de kamer oplopen. Hij deed verslag betreffende het eerste deel van de ingreep, het nemen van biopten vanuit de buik en bil. Dr. Mensink was na zijn vertrek verder gegaan met de pijn blokkades.
Hij is vol bewondering over hoe Jurian zich houdt in deze situatie, zeker na het lezen van het verslag wat Jurian zelf had gemaakt na het overleg met kleine twee weken geleden. Mooi terug te lezen hoe goed Jurian het zelf verwoord, en hoop blijft houden op een goede afloop. “Je hart breekt toch met alles wat hij mee moet maken…” zei hij. Zo mooi dat Jurian hoop houdt en zich staande houdt.
Rond 19.00 uur werden we gebeld door Maarten Mensink op onze mobiel. Van de 4 pijnblokkades waren er 3 gelukt. Bij 1 van de blokkades moest hij door het operatie gebied van Jurian zijn eerste operatie. Dat is niet gelukt, waarschijnlijk omdat er teveel littekenweefsel zit. Dus afwachten of de pijn blokkades ook de echte pijn vermindering gaan brengen. Maarten gaf aan dat we zo naar de uitslaapkamer mochten komen.
Omdat er al gemeld was de Jurian na de operatie naar een andere afdeling zou gaan, hebben we nog even een de verpleegster overlegd, die was alleen nog niet op de hoogte dat Jurian naar de uitslaapkamer was. Ze zou eerst even bellen of er al plaats was op afdeling Dolfijn.
Uiteindelijk zijn we met alle kleding en spullen vertrokken naar de uitslaapkamer, omdat er nog geen zekerheid was waar we weer terug zouden komen.
Jurian was nog helemaal vertrokken. Tijdens het bijkomen bleek al dat hij nog best veel pijn had. Dat was even een tegenvaller. Ook klaagde Jurian dat hij ons erg slecht verstond. Dit maakte hem erg ongerust en was totaal niet blij. Uiteraard hadden wij het ook even moeilijk, dit was even een domper.
De tijd verstreek maar er was nog steeds geen plaats op afdeling Dolfijn, dus uiteindelijk hebben we Jurian aangekleed en heeft hij een rondje gelopen. De verpleegster heeft even overlegd met de afdeling of we naar huis mochten, want Jurian hoefde niet een nacht te blijven. Omdat hij al wat gegeten en gedronken had, konden we uiteindelijk direct naar huis toe. Het was al met al een lange dag geweest.
Gelukkig had Jurian bij thuiskomst rond 22.00 uur toch het gevoel dat zijn gehoor weer terug kwam. Dat was uiteraard voor hem een enorme opluchting. Hij heeft nog lekker thuis een hamburger gegeten en is lekker naar bed gegaan. Nu kijken of de pijnblokkade later gaat werken.