De wekker vroeg gezet vanmorgen, want Jurian werd tussen 8 en half 9 verwacht op de tienerafdeling.
Ruben en Marvin zwaaiden ons uit en gingen even later naar school toe. Het was nog heel stil en rustig in het ziekenhuis.
Op de zaal waar het bed van Jurian stond, lag nog een meisje en haar vader te slapen. Jurian was nuchter,
maar mocht nog wel water drinken.
Zo langzaamaan kwam er meer bedrijvigheid op de afdeling. De verpleegster kwam zich voorstellen en
nam nog een aantal dingen met ons door. Het narcose middel zou via een infuus in zijn port-a-cath gegeven
worden als hij op de OK zou zijn.
We hoorden dat Jurian toch eerder dan de geplande 11 uur geholpen zou worden. Wel fijn, want wachten
is niet een favoriete bezigheid van ons. Inmiddels kreeg Jurian ook zijn operatie hemd al aan.
Met Jurian in zijn bed liepen we met de verpleegster mee, met de lift van de 8e naar de 1e verdieping waar
de operatiekamers zijn. Harm zou met Jurian meegaan tot in de OK. Hij moest zich in een blauw pak hijsen
en een mutsje opzetten. Het bed werd in een vrolijke kinderkamer gebracht. Er stond een hele grote
pluche giraffe met een operatiemutsje op.
De anesthesist kwam langs en vroeg Jurian nog het een en ander. Aan het dossier hadden ze gezien
dat dit niet de eerste keer was dat hij hier was.
Jurian babbelde met de verpleegster en de slaapdokter en was heel rustig.
Om 11 uur ging Jurian naar de operatiekamer, Harm ging mee. Diana ging op de gang wachten.
Jurian rolde zelf op de operatietafel. Het aanprikken voor het infuus ging goed en hij is rustig en snel
onder narcose gegaan, onze grote topper!
We hadden met de verpleegster afgesproken dat we zelf over een half uur weer terug zouden komen
naar de OK afdeling. Lichtelijk gespannen zijn we in de hal koffie gaan drinken en we hielden de klok
heel goed in de gaten. Het werd eindelijk half 12 en we meldden ons op de OK afdeling.
“Ah, Jurian..? Ja, die is net hier gekomen, hij ligt in een box.”
We mochten direct naar hem toe, hij lag in hetzelfde kamertje als toen in 2007. “Hoi pap, hoi mam..”
reageerde Jurian toen hij ons zag. “Ik lig hier al vijf minuten hoor.”
Hoewel hij nog heel wazig keek, was hij heel alert en babbelde er op los. Hij had gemerkt dat de arts
had gezegd dat hij klaar was en heeft vanaf dat moment goed de tijd in de gaten gehouden. Boven zijn
hoofd hing een wolk aan het plafond. Als je goed keek, zag je in de wolk een neushoorn. “He, pap,
die lijkt op jou!” grapte hij. We vroegen ons af welk middel hij op de OK gekregen had….
Jurian kreeg meer praatjes. Af en toe kwam een verpleegster even kijken hoe het met hem ging.
Hij mocht een Dapperheidsdiploma uitkiezen uit de map. Hier werd zijn naam op geschreven.
Ondertussen had hij ook een lekker ijsje gekregen.
Toen de verpleegster van onze afdeling kwam, mocht Jurian weer mee naar boven toe. Hij had een
beetje een stekerig gevoel in zijn voet, zoals hij het omschreef. We zagen dat zijn hele voet flink in
het verband zat. Hij kon zijn tenen goed bewegen. Nu mocht hij nog verder bijkomen. Hij wilde al
drinken en later had hij ook wel trek in een krentenbol. Het duurde alleen een hele tijd tot hij hierin
kon happen. De verpleegster zag niemand in de keuken, was hierna steeds bezig, dus ging Diana
er maar achteraan. Jurian zat heerlijk te genieten van zijn krentenbol.
De tijd verstreek, want we moesten wachten op de orthopeed. Jurian vermaakte zich wel prima
met de Playstation: Lekker autoracen met Harm. En zolang Jurian ook nog niet geplast had,
mocht hij zo wie zo niet weg. Het bleef nog lang onduidelijk of hij nu wel of niet naar huis mocht.
We hadden wel spullen meegenomen voor het geval hij een nachtje zou moeten blijven.
Eindelijk kwam de assistente die bij de operatie was geweest. Ze kon nog niet aangeven wanneer de
uitslag van het biopt bekend zou zijn. Ze zou nog overleggen met de zaalarts of hij naar huis mocht.
Inmiddels liep het al tegen 18.00 uur. De verpleegster kwam met de ontslagbrief aanlopen:
Jurian mocht met ons mee naar huis! We hadden zijn rolstoel mee, thuis liggen er al krukken te wachten op hem.
Hij was moe, blij dat hij naar huis mocht. Hij werd lekker op de bank geïnstalleerd en voorzichtig geknuffeld
door zijn broers. Deze dag zat er weer op!