Twee dagen eerder hebben we te horen gekregen dat de uitslag van het biopt binnen was: het gaat om een goedaardig schwannoom. Jurian zei direct dat hij dit al die tijd al wist! Dan hadden ze het toch in één keer kunnen weghalen! Hij zag er tegenop om weer pijn te hebben en een tijd niet te kunnen lopen. Hij gaf wel als voordeel aan dat hij nu wel wist hoe hij de trap op en af kon gaan.
Het ziekenhuis had gebeld om door te geven dat Jurian de dag ervoor om half 2 op de afdeling moest zijn.
Jurian ligt toch het liefst (wie niet?) in zijn eigen bed. Alle gesprekken waren al geweest. Na overleg met dokter Bramer mochten we toch de vrijdagochtend komen. Deze keer moesten we ook weer vroeg de deur uit. Jurian was wel stil, maar leek er toch vrede mee te hebben. Hij kwam nu op een andere kamer te liggen, met nog vier kinderen, die later die dag naar huis toe gingen.
Jurian’s operatie stond als tweede ingepland, om kwart voor 10. Er was even vertwijfeling over het aanprikken in de port-a-cath. De vorige keer was dit in de operatiekamer gedaan. Nu moest Jurian aangeprikt zijn voor hij naar de OK ging. Niet iedere verpleegkundige mag een port-a-cath aanprikken, dus werd er gebeld naar de afdeling kinderoncologie, waar Jurian normaal gesproken wordt behandeld. Maar daar was het te druk, dus dat ging daar niet lukken. Maar op de tienerafdeling was nog een arts die het wel kon. Jurian ging met Harm naar de behandelkamer. Het duurde allemaal erg lang. Nu bleek dat de eerste keer met aanprikken een verkeerde naald was gebruikt. Hij was te groot en stak er dus uit! Niet prettig voor Jurian, die het prikken toch nog best spannend vindt. Nu moest er eerst een juiste naald gezocht worden. En toen lukte het wel gelukkig. Jurian kwam met rode wangen weer terug op zaal. Er was al gebeld dat Jurian naar de OK mocht. Het duurde toch nog wel even voor we met de lift naar de OK afdeling gingen. Het was erg rommelig op de afdeling. Uiteindelijk waren we op de verkoeverkamer en Jurian lag er rustig bij. Hij wilde weer graag dat Harm mee ging, dus had hij zich in een speciaal pak gehesen en een muts opgezet. Om half 11 gingen ze naar de operatiekamer. Eerst werd knuffel Toet (van de CliniClowns) voorgesteld en ging dokter Bramer met de knuffel nog even op de foto. Ook deze keer ging Jurian rustig de narcose in.
En nu weer wachten…..We hadden in de hal beneden lekkere cappuccino ontdekt. In de hal is het altijd een komen en gaan van veel mensen. Gewoon zitten kijken is een lekkere afleiding. Grappig om dan ook bekende Nederlanders te zien, deze keer liep Herman Finkers voorbij.
Met het biopt nemen moesten we een half uur wachten, maar deze operatie duurde drie keer langer. We hadden al twee keer geïnformeerd of Jurian al op de uitslaapkamer was, maar nee, ons geduld werd op de proef gesteld. Eindelijk was hij terug, inmiddels was het 12 uur. Hij was nog ver weg, langzaamaan reageerde hij met knikjes dat hij ons hoorde. De operatie was goed gegaan. Een verpleegster vroeg hoeveel pijn Jurian had op een schaal van 0 tot 10. Hij gaf het cijfer 4 aan. Als de pijn erger werd, mocht hij morfine krijgen. We mochten lekker bij hem blijven tot hij weer redelijk helder was en een paar slokjes water had gedronken. Ook deze keer kreeg hij een heerlijk ijsje. Jurian kreeg ook wel weer zin om terug te gaan naar de afdeling. Het was inmiddels ook al 2 uur geworden. Verpleger Ronald kwam ons gezellig weer halen. Inmiddels was er een ander meisje op de zaal gekomen, dus was hij niet meer alleen. Hij had ook weer trek gekregen en at hij met smaak een krentenbol met kaas op. Ook drinken ging er lekker in. Naast zijn normale pijnmedicatie was het niet nodig om extra pijnstillers te krijgen. Wel was het duidelijk dat Jurian een nachtje moest blijven, maar daar hadden we ons op ingesteld. We hadden telefonisch contact met Ruben en Marvin. Die waren wel erg teleurgesteld dat Jurian nog niet naar huis mocht. Ze hadden samen een heerlijke appeltaart gebakken als verrassing voor Jurian. Opa en oma kwamen pannenkoeken bakken, dus was het jammer dat hij niet kwam. Gelukkig blijven appeltaarten en pannenkoeken nog goed tot de andere dag!
Eind van de middag kwam dokter Bramer langs om verslag van de operatie te doen. Het gezwel was er in zijn geheel uitgehaald en werd voor onderzoek ook opgestuurd. Het was nog wel lastig geweest, omdat ze ook binnenin de hak moesten. De oude wond was weer gebruikt, alleen was deze nu drie keer groter, als een grote haak aan de zijkant van zijn voet. Het drukverband moest er tot zondagmiddag om blijven en het was belangrijk dat Jurian een week met zijn voet omhoog moest blijven. Harm bleef nog tot de grootste files voorbij waren en ging toen naar huis toe.
Jurian at zelfs een groot gedeelte van zijn avondeten op. Nog steeds hoefde hij geen extra pijnstiller. Begin van de avond kwam iemand langs of Jurian en zijn zaalmaatje het leuk vonden om naar een live uitzending van Emma TV te komen. In de kelder zit een kleine studio, waar een paar keer per week een uitzending is. De vrijdagavond is voor tieners. Dit vonden ze wel leuk en zo gingen ze om een uur of 8 met bed en al naar beneden. Het werd een grappige uitzending over de afgelopen verkiezingen. Om iets voor 9 uur waren we weer terug op zaal. Konden ze nog lekker de Voice of Holland kijken.
Toen was het tijd om te gaan slapen. Diana sliep op een opklapbed naast Jurian. Hij had lekker zijn eigen pyjama aan en had al een paar keer een plas gedaan. Het was best inspannend om met zijn benen buiten bed te zitten. De nacht verliep een beetje onrustig, maar we hebben toch redelijk geslapen. Het ontbijt ging er ook lekker in. Samen met de verpleegster hebben we Jurian naar het invalidentoilet gebracht. Daar kon hij even goed op de wc zitten en is hij even lekker opgefrist.
Hij hoopte heel hard dat hij die ochtend nog naar huis mocht, want zijn grote vriend Chris ging die middag trouwen op de Middeleeuwse boerderij. De dienstdoende orthopeed kwam om een uur of 10 langs en zei dat we inderdaad naar huis mochten. Opa en oma gebeld, zij zouden ons komen ophalen. Om half 1 kwamen we in een stil huis. Ruben was werken en Marvin was met Harm mee naar Lelystad. We zijn die middag nog lekker op bed gaan liggen en Jurian heeft een uur heerlijk geslapen. Zodra Harm thuis kwam, zijn we met Jurian in de auto toch nog even naar de bruiloft gegaan. Hij had zijn mooie ketting en houten zwaard mee. Chris rende naar hem toe, net als zijn grote neven die er ook waren. Jurian hield zelfs een zwaardgevecht met neef Joost vanuit zijn rolstoel! Hij genoot volop en Chris was supertrots op hem. ’s Avonds hebben we een heerlijk tv avondje met ons gezin gehad, met als toetje de appeltaart.