Het was alweer 9 maanden geleden dat we met Jurian bij de oogarts in het UMC waren geweest. De afspraak was bij een andere arts, omdat mevrouw van Schooneveld nu ergens anders werkt. Het was maar goed dat we op tijd waren, want we moesten wachten voordat we de parkeergarage in konden, zo druk hadden we het nog niet eerder meegemaakt. De wachtkamer zat ook vol en het duurde best wel een tijd voor we aan de beurt waren. We werden door een assistente opgehaald. Ze begon al met diverse onderzoeken en testjes, zodat Diana met dokter Kerkhof kon praten. Voor haar onderzoek was het van belang om te weten te komen of er nu ook extra druk op de oogzenuw was gekomen, omdat aangetoond was dat er op verschillende plekken groei van de tumoren is. Om beter in zijn oog te kunnen kijken, moest Jurian gedruppeld worden, dit vindt hij niet echt prettig. Omdat we nu een half uur moeten wachten, zijn we lekker koffie gaan drinken, Jurian genoot van zijn enorme gevulde koek. Toen we terugliepen, konden we direct de behandelkamer in.
Dokter Kerkhof vond niet dat er met zijn oog een verslechtering was opgetreden, zijn zicht en dergelijke was gelukkig stabiel gebleven. Ook kon ze geen verhoogde druk van de oogzenuw ontdekken, wat best een opluchting was. Tenzij er natuurlijk eerdere klachten komen van pijn aan zijn ogen of dat Jurian slechter gaat zien, hoeft Jurian pas over een jaar weer onderzocht te worden.
Jurian hoopte dat hij niet meer naar school toe hoefde, maar dat ging helaas niet door. Hij kon nog net op tijd bij in het overblijflokaal één boterham eten. (Erg veel trek had hij niet echt!)