Jurian had er vandaag geen zin in, maar toen we er eenmaal waren heeft hij zich weer super gedragen. Net als andere keren hebben we thuis een verdovingszalf op zijn arm gedaan zodat het prikken voor de contrast infuus wat makkelijker gaat, en het belangrijkste minder pijnlijk. We waren ruim op tijd, geen file en parkeerplaats genoeg.. Alles is op zaterdag lekker rustig.
Toen we bij de wachtkamer waren, mochten we direct naar binnen, degene voor Jurian was nog niet aanwezig. Rond één uur gingen we naar binnen. Het infuus heeft men bij de MRI scan erin gedaan. De totale MRI scan was ruim een uur. Halverwege heeft de verpleging de contrastvloeistof ingespoten. Op verzoek van Jurian werd dit langzaam gedaan, want hij wordt wel eens erg misselijk als dit te snel wordt ingespoten. Hij had er wel iets last van maar hij hield zich goed. De laatste 5 min had Jurian het erg moeilijk, hij schokte van de pijn en beet op zijn lip om zo stil mogelijk te blijven liggen. Toen hij uiteindelijk bij de MRI scan wegliep, moest hij eerst even gaan zitten, hij had echt even tijd nodig om bij te komen. De pijn onderin zijn rug zakte na verloop van tijd weer weg. Onderweg naar de auto moest hij mama even bellen. Even vertellen hoe het was gegaan. Op weg naar huis ging hij zich al verheugen op de Sinterklaasavond. Hierdoor hebben we onze gedachtes kunnen verzetten.
Woensdag hebben we een telefonisch afspraak met dokter van Berkestijn. Eigenlijk hebben we zoiets dat dit haast niet kan, dat men dan alle uitslagen van de scans al binnen heeft. We gaan afwachten. Jurian heeft nu vaak last van de pijn in de knieholte. Hij kan hierdoor ‘s nacht soms slecht slapen. We hebben dan pijnstilling maar hij geeft aan dat dit niet veel helpt. Hij slaapt onrustig en geeft overdag aan dat hij veel moe is.