Vandaag weer naar afdeling Dolfijn in het WKZ. Jurian moest nuchter komen. Om 8 uur ’s ochtends waren we op de kamer. Omdat hij deze keer onder volledige narcose zou gaan, hoefde er gelukkig niet van te voren een infuus aangebracht te worden. Geen stress met het prikken dus. Jurian’s grote vriendin Maaike (activiteitenbegeleidster WKZ) was er vandaag ook en zij ging met ons mee via de tunnel naar het AZU, waar de MRI scan plaats zou vinden. Jurian zat rechtop in zijn bed en stuurde heel goed mee. Om half 10 kreeg Jurian de narcose toegediend. Heel dapper hield hij zelf het kapje vast en zat heel diep te ademen. Ons werd verteld dat er een dubbele tijd was ingepland omdat hij nu helemaal gescand zou worden. Maar voor 11 uur zou hij klaar zijn. Het wachten duurde lang, achteraf bleek dat hij onrustig was geworden en iets wakker werd. Er moest toen opnieuw narcose toegediend worden en daar was Jurian niet blij mee. Om half 12 kwam hij weer op de gang. Hij snurkte diep en had last van zijn keeltje, vanwege een slangetje wat er had gezeten. Ook was hij niet blij dat hij het infuus aan zijn handje zag. Terug op de kamer was hij al snel helder en kon hij drinken. Ook probeerde hij te eten. Waarschijnlijk iets te enthousiast, want hij begon te spugen.
Al snel kreeg hij weer praatjes en we mochten om kwart voor 3 weer naar huis toe. De verpleegster vertelde ons dat we komende donderdag misschien al de uitslag bij de neuroloog zouden krijgen. Thuis begon Jurian alweer lekker te spelen. Een heel verschil met de andere twee keren dat hij de MRI scan had gehad met het roesje. Toen bleef hij de rest van de dag witjes en wazig. Nu heeft hij nergens last meer van gehad.