Jurian had die nacht ervoor lekker geslapen en was niet extra zenuwachtig. Hij zou wel zien hoe het vandaag zou gaan verlopen. Tassen ingepakt, voor als hij eventueel een nachtje zou moeten blijven.
Deze keer was het wel druk op de weg, maar we waren op tijd binnen. Op naar de 8ste etage! We mochten heel even in de speelkamer wachten, er werd koffie geregeld en we mochten al snel met zuster Karin mee naar de behandelkamer. Dokter Steven kwam erbij om allerlei zaken met ons door te nemen. Hij vond het leuk dat Jurian vroeger op afdeling Dolfijn had gelegen, want hiervoor had hij in het WKZ op die afdeling gewerkt, hij kende ook dokter van Berkestijn.
Jurian kreeg van tevoren een pilletje tegen eventuele misselijkheid en Karin ging alles uitleggen wat ze wanneer ging doen, van het schoonmaken van de plek tot het prikken. Jurian had goed opgelet en wist nu precies wat wanneer ging gebeuren. Er zouden 10 buisjes bloed via zijn port-a-cath afgenomen worden, hij moest ook plassen in een buis om zijn urine te controleren. Elke keer als hij het medicijn gaat krijgen, is het heel belangrijk hoe een aantal waardes zijn. Zo kan er ook gekeken worden hoe hij op het medicijn Avastin reageert. Het infuus werd nu via de port-a-cath aangeprikt, maar het ging helaas niet goed! Dikke tranen bij Jurian en de zuster baalde enorm! Dit had ze niet verwacht. Ze stelde voor dat ze een andere verpleegster erbij zou halen. Toen ze de port-a-cath voelde, bleek deze iets ovaal te zijn en bij het prikken had ze tegen de rand aangezeten en was de naald eraf gegleden.
Jurian werd op zijn zij gelegd, zodat de verpleegster er beter bij kon. Nu ging de naald er wel goed in. Eerst kreeg Jurian een zoutoplossing.
Hij mocht met de infuuspaal gewoon lopen, maar we zijn in een hoek van een zaal gaan zitten en hebben ons lekker geïnstalleerd. Jurian kreeg een lekkere lunch en Harm ging voor ons ook wat lekkers halen.
Na een tijdje werd het zakje met het medicijn aangekoppeld. Het duurde een uur voordat alles doorgelopen was. Tussendoor is Jurian met Harm nog naar de speelkamer gegaan om een spelletje op de spelcomputer te doen. Met regelmaat werd de bloeddruk gecontroleerd. In het begin was deze best aan de hoge kant, maar wat wil je als alles nieuw en spannend is en er ook verkeerd geprikt is.
Intussen was Jurian met een pedagogisch medewerkster in gesprek geraakt. Zij kwam met het voorstel om samen een “Kanjerketting” te maken. Met heel veel verschillende, gekleurde kralen kon een ziekenhuismoment worden aangegeven: van operatie, tot katheteriseren, van prikken tot onderzoeken. Een gele smiley gaf de verjaardagen aan. Met alle ziekenhuis-ervaringen werd de ketting van Jurian steeds langer, tot wel een halve meter lang! Elke keer als hij naar het AMC gaat, moet hij zijn ketting meenemen.
Inmiddels was de zoutoplossing ook al helemaal klaar en Jurian kon weer naar de behandelkamer toe. Het infuus werd er snel uitgehaalden Jurian voelde er helemaal niets van. Al met al was deze middag heel erg meegevallen!
We namen nog wat zaken door over medicijnen en hoe laat we er voor de volgende afspraak moesten komen over twee weken.
We liepen via de MRI afdeling terug, om de CD nog op te halen.
De eerste stap is gezet.