Stichting Doe een Wens
Het was alweer ruim 5 weken terug dat de Wenshalers bij ons thuis waren geweest. En deze middag hadden we weer contact, met Monique. Zij gaat ons de komende tijd begeleiden bij Jurian’s wens. Ze had in het verslag twee verschillende wensen opgemerkt. Ze wilde weten of Jurian nu supergraag in een limousine wil rijden, dan zou hij alleen de dolfijnen kunnen aaien. Of wilde hij echt met dolfijnen zwemmen, maar dan gaat de limousine niet door. Jurian zei direct aan de telefoon: ZWEMMEN! Nou, dat vond ze duidelijk. Want ze gaat nu regelen dat Jurian echt met dolfijnen kan zwemmen: op Curaçao! Het is bijna niet te bevatten, Jurian was helemaal in de wolken! Hij heeft allemaal naar afbeeldingen op de computer zitten kijken en “O, Vet” zitten roepen. Er moet uitgezocht worden wanneer we kunnen gaan, maar waarschijnlijk al over een paar weken! Jurian vertelt over zijn Wens aan ieder die het maar wil horen. Oma moet gelijk gebeld worden. Buurtjes moeten het weten. “Ik kan niet wachten!” roept hij maar. “Als ik met ze zwem, dan kan ik ze ook aaien, he. Maar misschien zwemt die dolfijn met mij wel weer terug naar Nederland, heb ik dan weer! Weg wens!” Gelukkig kan hij die avond wel snel in slaap komen.