Vrijdagmorgen ging de wekker vroeg af. Tot kwart voor 6 mocht Jurian nog wat drinken en daarna moest hij helemaal nuchter blijven. Dus pillen innemen en nog even lekker onder de douche. Ruben, Marvin en Mama zwaaide Jurian en Harm rond 6.15 uit.
Het was lekker rustig op de weg naar het Wilhelmina kinderziekenhuis, dus waren we ruim op tijd. Op de afdeling Kikker lag nog alles te slapen. Na een kort intake gesprek mocht Jurian direct zijn operatie hemd aantrekken. Net voor 8 uur zijn we naar de wachtruimte voor de operatie gegaan. Van te voren hadden we aangegeven dat we nog graag eerst de chirurg wilden spreken, Jurian gaf aan dat hij de port-a-cath liever aan de andere kant wilde. Hij had zelf op internet nog gezocht naar mogelijkheden en gezien dat een “pac” ook wel eens aan de binnenkant van een bovenarm geplaatst wordt. Bij de vorige lag hij er altijd op, en dat ligt niet lekker. De chirurg was verwonderd, deze vraag had ze niet eerder gehad, maar ze begreep Jurian wel. De plaats links is mede bepalend i.v.m. de langere slagader, die rechts korter is. De chirurg zou proberen de port a cart iets meer naar voren te plaatsen zodat Jurian er minder op zou hoeven te liggen.
Pascal, de narcotiseur, kwam Jurian halen. Er was een klik en eigenlijk was het gewoon gezellig. Jurian had totaal geen angst of spanning voor alles wat komen ging. Hij wilde het infuus niet in zijn hand maar graag in zijn arm, dit heeft Pascal netjes gedaan. Hij had nog wel even ruzie met de kraantjes waardoor hij er een “bloedbad” van maakte. Jurian vond het allemaal best en had echt het volste vertrouwen. Uiteraard werden de vragen nog even gesteld, maar voordat die kwamen wist Jurian de antwoorden al te geven! “Jurian Douma geboren op 7 maart 2001 en geen allergie.” Harm moest nog even helpen met de laatste vraag: Nuchter vanaf 5.45. De anesthesist vertelde dat ze Diana afgelopen woensdag nog aan de telefoon had gesproken om het een en ander door te nemen. Ze was heel erg onder de indruk van Jurian’s dossier en het gemak waarmee hij alles ondergaat. “Wat een bikkel is hij!”
Na het infuus inbrengen kreeg Jurian eerst een pijnstilling door het infuus. Jurian en Pascal kletsten gezellig door. Toen de narcose werd ingespoten kon Jurian nog net met moeite zijn zin afmaken. Voor het inbrengen gingen ze een droom uitzoeken. Dus zijn laatste woorden waren dan ook “zwemmen met de dolfijnen op Curaçao” en daarna een diepe snurk. Harm heeft Jurian een dikke kus gegeven en is toen gaan wachten!! Na de operatie vertelde Jurian dat hij altijd duidelijk de narcose aanvoelde komen. Met moeite kon hij nog” Curaçao” uitspreken.
Wachten is altijd lastig, dus toen Harm rond 10 uur naar Jurian mocht was hij blij… Jurian lag nog lekker te slapen. De chirurg kwam vertellen dat alles goed was verlopen en dat ze de port-a-cath iets meer naar voren had geplaatst. Ze wilde weten of hij vandaag al Avastin zou krijgen. Ik vertelde dat dat niet het geval was en dat dit pas over twee weken ging gebeuren. Ze stelde voor om dan de naald in de port-a-cath er nu al in zijn slaap uit te halen. Dat zou hem veel pijn schelen, aangezien het operatie gebied nog erg pijnlijk zou zijn. De naald werd er uitgehaald en Jurian werd hierdoor wel wakker.
Het duurde tot kwart voor elf tot we terug naar afdeling Kikker gingen. De zuster die ons kwam halen was wel verwonderd dat de naald al uit de port-a-cart was. Later op de afdeling begrepen we waarom.
Toen we op de afdeling waren, kwam de chirurg nog even langs. Ze vertelde dat haar actie, om de naald er al uit te halen, niet zo verstandig was geweest, aangezien er nog antistolling ingespoten had moeten worden. Ze baalde ervan omdat dit erg pijnlijk voor Jurian zal zijn en dat had ze met haar eerdere actie juist willen voorkomen.
Jurian was door deze melding even uit humeur. Er werd nog even door de zuster een pleister met verdovingszalf op de port-a-cath geplaatst, dat zou iets minder pijn veroorzaken.
Toen Jurian lag te wachten kwam Laura, de kinderpsychologe, plots nog even langs. Laura had snel door dat Jurian even uit humeur was. Jurian vertelde dan de chirurg even dom was geweest. Op dat moment kwam er een zuster van een andere afdeling langs op de port-a-cath aan te prikken. Dus Laura zou proberen later nog langs te komen.
Het aanprikken ging met veel pijn gepaard, en als er goed is aangeprikt, moet er bloed terugkomen maar dit gebeurde helaas niet. Jurian had veel pijn en er kwam nu ook angst bij dat de port-a-cath niet goed geplaatst was omdat het niet lukte. Jurian zat er even doorheen, hij baalde flink van de situatie.
In overleg zijn we terug naar de verkoeverkamer gegaan waar de chirurg het zelf zou gaan proberen. Gelukkig is het daar wel gelukt omdat de chirurg veel meer durfde, met als gevolg wel veel meer pijn. In de rolstoel zijn we terug naar de afdeling gaan waar Jurian wel even nodig had om bij te komen.
Na het eten zijn we naar het UMC gegaan met de Jurian in de rol stoel. We hadden namelijk nog een afspraak staan bij de oogspecialist. Bij de afdeling gelijk gezegd dat hij net geopereerd was en er redelijk door heen zat. Normaal kost een dergelijk bezoek toch minimaal 1 uur. Nu werd alles in één keer gedaan, waardoor we binnen 20 minuten klaar waren.
Rond half vier waren weer terug op de afdeling. Nadat alle papieren in orde waren gemaakt en we een voorraadje pijnstillers hadden gekregen, zijn we snel naar huis gegaan.
Ondanks alles voelde Jurian zich thuis op de bank iets beter dan bij het eerste keer plaatsen van de port-a-cath. Misschien kwam het door de hogere dosering pijnstilling.
Dit was de tweede ziekhuis dag van deze week. Maandag was Jurian met Diana en chauffeur Ruben al in het AMC en het WKZ geweest voor vooronderzoeken.
Voor volgende week staat er geen ziekenhuis dag gepland. Gelukkig heeft Jurian nu geen school meer, hij hoeft alleen zijn boeken nog in te leveren en zijn rapport op te halen. Hij kan dus lekker rustig aan doen, zodat de wond nu goed kan genezen.
Op 25 juli zal dan de eerste Avastin dag van Jurian zijn in het AMC.