de dag van de Operatie
De spanning bij ons, als ouders van Jurian, was enorm. Jurian werkte netjes mee, en liet alles over zich heen komen. Hij had nog steeds een goede reden, hij wilde ook van de pijnen onderin zijn rug af, en hij begreep dat dit daarvoor de oplossing zou zijn. Wij hadden Jurian wel eerlijk aangegeven dat hij na het slapen wakker zou kunnen worden met veel pijn. De operatie zou 4 uur in beslag nemen, en we zouden om 8 uur naar de operatiekamer gaan. Mama ging helemaal mee tot Jurian onder narcose ging. Het was 5 voor half 9.
Wij, de ouders, waren samen in het ziekenhuis, probeerden zover als dat lukte, de tijd door te komen met wat leeswerk, tot een rondje om het ziekenhuis. Rond 12 uur waren we weer op de afdeling met de hoop of er al bericht was. Zo werd het ook 1 uur en 2 uur… en uiteindelijk rond kwart over twee kregen we een telefoontje. De operatie was in een afrondende fase gekomen, nog een klein uurtje en een van ons mocht bij hem. Die laatste uren van zo’n operatie die meer tijd in beslag nam als verwacht, waren enorm zenuwslopend.
Om kwart over 3 werd Papa gehaald om naar de uitslaapkamer te gaan. Jurian was bij kennis en was blij om hem te zien. Even voor zijn komst was de neurochirurg al geweest. Jurian had de eerste opdrachten al gedaan, zoals zijn benen bewegen en even optillen. Dit was een enorme geruststelling.
We zijn uiteindelijk samen nog tot bijna half zeven op de uitslaapkamer geweest, dit omdat hij lange tijd niet de juiste zuurstof opname had. Eerder mocht hij niet naar de kamer terug.
Na zoiets nu zelf mee te maken hebben we een enorme bewondering voor onze Neurochirurg. Deze was ruim zes uur onafgebroken bezig geweest met Jurian.