Als Jurian deze ochtend wakker wordt, is het eerste wat hij zegt: “vandaag naar de MRI!” Dit klonk opgewekt, hij was er klaar voor. Tot 10 uur die ochtend mocht hij nog drinken, maar verder moest hij nuchter zijn. Met papa nog wel naar school geweest om Marvin weg te brengen, nog even snel gedag gezegd in zijn klasje. Hij mocht nog lekker even thuis aanrommelen voor ze naar het ziekenhuis gingen. Om kwart over 11 moesten ze zich op afdeling Pauw (dagopname) melden. Het was druk op de afdeling. Zijn zuster was in het andere ziekenhuis. Hierdoor kregen ze pas later het gesprek om alles door te nemen. Jurian was al snel te vinden in de speelkamer.
Rond half 1 gingen ze samen met verpleegster Inge via de lange ondergrondse gang naar het UMC. Daar moesten ze nog even wachten. Heel soms had Jurian even de opmerking dat hij naar huis wilde. Uiteindelijk waren ze aan de beurt. Samen liepen ze de MRI ruimte in. Deze ruimte staat vol met apparatuur, dit maakt altijd weer indruk. Na even te kunnen wennen, zat hij op het bed bij de MRI. De slaapdokter gaf nog even aan wat er met het kapje ging gebeuren. Jurian wilde zelf het kapje vasthouden en kroop dicht tegen Harm aan. Hij had wel duidelijk even de tijd nodig voor hij wilde beginnen.
Na enkele minuten vroeg de slaapdokter of Jurian nog iets wilde vragen voor ze verder gingen. Ja zeker hij had nog een vraag: “Willen jullie het infuus, voor ik wakker word, er uit halen?” Hij pakte heel dapper zelf het mondkapje en hield papa gelijk ook vast. Korte tijd later viel Jurian lekker rustig in papa zijn armen in slaap. Het was net 13.00 uur toen papa wegging met een vreemd gevoel. Het blijft iets merkwaardigs…
Ruim 2 uur heeft Jurian in de scan gelegen! Jurian moest van ver komen, de kans was even aanwezig dat we naar de uitslaapkamer moesten, gelukkig kwam hij toch op tijd bij, zodat we richting het WKZ mochten gaan.
Op afdeling Pauw was het erg stil, we waren de laatste. Snel naar huis gebeld om te vertellen hoe het gegaan was. Na een glas drinken en een paar happen van een boterham mochten ze rond 17.00 uur naar huis. Jurian had wel nog moeite om naar de auto te lopen. In de auto met mama gebeld dat ze eraan kwamen. Vrijdagmiddag, dus lekker druk op de weg. Om 18.00 uur tilde mama Jurian uit de auto en heeft hem lekker op de bank geïnstalleerd. Hij was zo blij om weer thuis te zijn. Zijn broers gaven hem aandacht en waren duidelijk blij dat hij er weer was. Mooi om te ervaren dat als Ruben thuis kwam hij als eerste even bij Jurian ging kijken. Met het avondeten kreeg hij nog weinig happen door zijn keel. Later genoot hij wel van een schaaltje vla en een krentenbol. “Mam, mag ik vanavond langer opblijven? Ik heb vanmiddag 2 uur geslapen….!” Natuurlijk! Lekker nog in bad gelegen en hij was bijna weer “de oude”. De andere ochtend werd hij heerlijk wakker, hij had nergens meer last van, “dit hebben we weer gehad, mam!”