We hebben heerlijk genoten van ons weekje in Zeeland. Lekker gezwommen, even onze gedachte op wat anders. Maar zodra we thuis waren, was de week vakantie helaas al snel vergeten. De eerste ochtend nadat we thuis waren gekomen, is Diana met hevige buikpijn in het ziekenhuis opgenomen en direct geopereerd. Een flinke cyste werd uit de onderbuik gehaald en ze moest daarna nog 5 dagen blijven. Het werd thuis een mannenhuishouding, alle drie de jongens hebben heel erg goed hun steentje bijgedragen. Vooral Harm heeft alles super opgepakt om alles draaiende te houden. Jurian vond dat hij het erg druk had zonder zijn mama! Harm heeft de jongens, meer als Diana, aan het werk gezet, eenvoudige zaken als de was uitzoeken kostte veel moeite en met de jongens erbij ging het een stuk makkelijker. Bewondering voor Diana is enorm gegroeid, alles bijhouden wat Diana normaal oppakt, van de was tot eten, jongens halen en brengen naar school, gesprekjes uit school, zorgen dat de zwemspullen op de juiste dag mee gaan tot de oudste helpen met een werkstuk, ook nog even op ziekenhuis bezoek. Jurian zat heel wijs te kijken als hij op ziekenbezoek kwam. Vond dat mama goed in de katheter plaste, wilde weten waar de dokters “dat ding” hadden gelaten wat uit de buik was gehaald, vroeg naar de wond enz. Hij is de ervaringsdeskundige!
De middag nadat Diana weer thuis kwam, zou mevrouw van Berkestijn bellen om ons het plan van aanpak voor de komende tijd te laten weten. De dag ervoor was er overleg met de chirurg geweest, ook uroloog dokter Dik was hierbij aanwezig. Het is vanwege de complexheid niet te bepalen welke tumor de blaasproblemen geeft, of welke tumor laatst die heftige pijnen veroorzaakt heeft. De risico’s om nu te opereren wegen zwaarder dan de kansen op herstel van de problemen. Het beleid is nu afwachten. Gelukkig heeft Jurian na die twee keren geen pijn meer in zijn rug en benen gehad. Mocht hij de komende tijd wel weer pijn krijgen, dan zal hij medicatie krijgen om de pijnen te verminderen. (met medicijnen die mensen met epileptische aanvallen ook krijgen.) Voor april zal er weer een MRI scan worden aangevraagd om op deze manier een vinger aan de pols te houden. Ook hadden we een oproep binnen om op 12 maart naar het ziekenhuis te gaan. We zullen dan leren hoe we Jurian meerdere keren per dag moeten katheteriseren. Niet iets om naar uit te kijken, maar zolang de druk in zijn blaas te hoog blijft, zullen we dit moeten doen ter voorkoming van beschadiging aan de nieren.
Voorlopig geen operatie, de angst was aanwezig dat Jurian in de periode van het herstel van Diana, eventueel een ingreep moest ondergaan. Wij hadden ook, omdat Jurian momenteel geen pijn heeft, een goed gevoel bij de beslissing van het medisch team.