Omdat Jurian de laatste tijd last heeft van steken in zijn knieholte, hebben we contact gezocht met
het UMC. Vooral na inspanningen, zoals een lange wandeling, lag Jurian ’s nachts wakker door de
pijnen. Helemaal ongerust waren we toen hij op een ochtend niet normaal op zijn linkervoet kon
staan en hinkelend door de kamer liep. Omdat de neuroloog, dokter van Berkestijn, voor haar werk
weg was, heeft het even geduurd voor we contact kregen. De assistente Anneke belde gisteren terug
dat er een afspraak voor woensdag kwam te vervallen en of wij dan langs wilden komen, zodat de
dokter direct Jurian kon onderzoeken.
Jurian meldde zich bij de poli en Anneke riep gelijk: “Ha Jurian, daar ben je!” We hoefden niet lang
te wachten en we kregen eerst te horen waarom we nog geen antwoord op onze mail hadden gehad.
We hebben duidelijk uitgelegd wanneer Jurian de pijnen had en dat dit voornamelijk na actieve
dingen was geweest. We merkten dat van Berkestijn niet helemaal gerust was op deze situatie en
vroeg Jurian of hij last had van hoofdpijnen en hoe de pijn aanvoelde. Begin deze week had Jurian ’s
avonds opeens heel erg last van pijn onderin zijn buik en toen hij op de wc zat, had hij moeten
overgeven. Dit kan een virus zijn geweest, maar we meldden het toch maar liever voor de zekerheid.
In de mail hadden we ook gevraagd of het verstandig was om Jurian langs de fysiotherapeut van
Empelen te laten gaan, om door een krachtmeting erachter te komen of de kracht wel of niet
afneemt bij Jurian, omdat er bij Fitkids is opgemerkt dat Jurian achterblijft bij leeftijdsgenoten.
Dokter van Berkestijn zou deze middag direct bellen om te informeren of Jurian op korte termijn
langs kan komen.
Ook gaven we weer aan dat we vanuit Rotterdam nog steeds geen uitnodiging voor een gesprek
hebben gekregen. Van Berkestijn had die middag met KNO arts Topsakal gebeld, hij zou dit
(nogmaals) aan de orde stellen. Van Berkestijn vertelde Jurian dat dokter Topsakal altijd de MRI
foto’s van hem bij zich hield! We spraken af dat we zelf in de loop van de komende week Topsakal
zouden bellen.
Toen heeft van Berkestijn Jurian weer onderzocht, verschillende testen gedaan, zoals het laten
volgen van haar vinger met zijn ogen, terugduwen van zijn armen of benen, reflexen van zijn knieën.
Het lukte Jurian niet om zijn linkerbeen plat neer te leggen en bij bepaalde oefeningen gaf hij aan dat
hij weer die steken voelde. Van Berkestijn keek bedenkelijk. Hoewel de pijnen niet uitstraalden naar
zijn onderbenen en voeten, lijken dit toch hernia-achtige klachten te zijn. Haar vermoeden is dat nu
toch een zenuw naar buiten toe afgekneld wordt. Ze gaat er achteraan om op een termijn van drie á
vier weken een MRI scan van zijn onderrug te laten maken en tussendoor de krachtsmeting door van
Empelen te laten doen. De kans is dus groot dat onze bange vermoedens helaas waarheid kunnen
gaan worden. We zullen binnenkort bericht krijgen over de MRI scan.
Toen we naar huis gingen, mocht Jurian nog een mooi plaatje van een auto uitzoeken bij Anneke, die
had ze speciaal voor hem klaar gelegd, omdat hij de laatste keer bij haar zo’n mooie tekening van een
auto had gemaakt. “En als er wat is: Bellen!”