Papa is vandaag mee gegaan naar het ziekenhuis. We waren rond 7.30 uur in het kinderziekenhuis, dus we waren goed op tijd. We moesten ons om 8 uur melden op afdeling Jumbo, een kleine afdeling. Jurian kreeg hier een bed toegewezen. Tot 9.30 uur moesten we uiteindelijk wachten. Eerder was er nog een stroomuitval in de operatiekamer geweest, waardoor men achter op schema lag.
Jurian ging netjes mee naar de operatiekamer. Hij liep zelf vanaf zijn bed de operatiekamer in. Dit was erg indrukwekkend voor hem. Tot dat moment had hij soms even gezegd dat hij er geen zin in had, maar verder niet. Toen hij op de operatietafel gezet werd door papa kreeg hij het erg moeilijk. Hij wilde niet meer kiezen wat voor geurkapje hij kreeg voor de narcose. Tranen van angst kwamen bij hem omhoog. Ondanks dat, liet hij het kapje op zijn neus zetten, maar hij moest wel huilen.
Het leek nog even te duren voor Jurian wegzakte. Hij gaf nog wat speeksel terug. Altijd een moeilijk moment voor de ouder, dus ook papa had het even moeilijk.
Rond 10.30 uur mocht papa weer naar de uitslaapkamer. Jurian lag nog lekker te slapen. De chirurg kwam al snel even uitleg geven over de kijkoperatie. Deze was goed verlopen. Net na de blaas was een kleine vernauwing geconstateerd. Deze is tijdens de kijkoperatie direct verwijderd.
Door deze ingreep is de hoop dat Jurian meer controle over zijn blaas krijgt, zodat hij geen luierbroekjes meer nodig heeft. Jurian wil er graag vanaf en vindt het zelf heel erg dat hij nog een luierbroekje moet dragen. Voordat er van deze operatie resultaat verwacht kan worden, zijn we enkele maanden verder. Jurian heeft door deze vernauwing een enorm gespierde blaas ontwikkeld. Deze moet weer zijn normale vorm aannemen en dat heeft tijd nodig. Verwachting is dat de eerste weken zelfs meer urineverlies kan zijn.
Het duurde ruim een half uur voordat Jurian bij kwam. Tijdens soortgelijke operaties wordt er normaal gesproken ook een ruggenprik gegeven. Dit omdat de ontspanning van het onderlichaam dan groter is en dit onderzoek soepeler gaat. Aangezien Jurian door de eerste operatie in de onderrug geen ruggenprik kan hebben, heeft hij een zwaardere narcose gehad om een zelfde resultaat te krijgen.
Jurian kwam goed bij. Hij was rustig, en reageerde uiteraard wat dromerig. Gelukkig mochten we snel naar zijn kamer. Hij kreeg al snel te drinken kreeg. Toen zuster Chris kwam, vroeg hij of het infuus eruit mocht. Dan mocht van zuster Chris als Jurian beloofde goed te drinken. Ook vertelde zuster Chris dat de katheter er uit moest, ze zou daarvoor alles halen wat ze nodig had.
Jurian vertelde aan papa dat het een leuke zuster was, en papa begreep het helemaal.
Na een krentenbol en wat drinken kwam de zuster het infuus er uithalen. Dit ging heel goed. Ook de katheter ging goed. Tijdens deze eruit trekken was duidelijk op het gezicht van Jurian af te lezen dat het veel pijn deed, maar hij zette zijn tandjes op elkaar en gaf geen kik.
Toen alles er uit was, wilde Jurian direct proberen te plassen. Dat was iets te snel achteraf. Na even proberen kwam hij misselijk weer in bed en alle kleur was uit zijn gezicht. Gelukkig was dit naar een half uurtje weer over. Rond 14.00 uur ging Jurian op nieuw naar de wc. Hij wist dat, als hij geplast had, hij naar huis mocht. Het ging moeilijk, met wat hulp van de zuster die uiteindelijk wat warm water over zijn plasser gooide, begon Jurian te plassen. Volgens verwachting wilde hij direct stoppen aangezien dat natuurlijk veel pijn deed. Onder aanmoediging van de zuster en papa zetten hij door en plaste zijn blaas leeg!
Thuis moest Jurian ook goed drinken, de eerste keren zou het plassen wel pijnlijk zijn, met name de eerste plas de andere ochtend. Jurian had goed opgelet in het ziekenhuis, hij probeerde het helemaal zelf en wist “door de pijn” heen te plassen. Over een half jaar wil de uroloog hem weer voor controle zien.